Herfstvakantie op de Veluwe

Omdat de moeder van Vrouwtje een paar dagen bij ons was konden we niet de gehele herfstvakantie
gaan kamperen. Het was wel heel gezellig en nu wist ze ook waar we bij Baasje zouden gaan wonen.
Maar helemaal niet kamperen dat kon natuurlijk ook niet. Dus het laatste weekend van de herfstvakantie
zijn we toch nog met de caravan op pad gegaan. We zijn naar de Veluwe gegaan, naar de Harskamp.
We stonden op het hondenveld van de Harskamperdennen. Aan de rand van het bos, een mooie camping.
Het was niet druk, bijna uitgestorven. Het weer was niet helemaal top maar dat
er zo weinig mensen aan het kamperen waren... Op ons veld stonden nog de meeste kampeerders.
We stonden er met vier caravans. En op de laatste dag waren we nog alleen over.

Ons veld.


En ons plekje.


We hebben veel gefietst. Nu ja, Baasje en Vrouwtje. Ik mocht (lees moest) in het karretje.
En we hebben herten gezien en een eekhoorntje en paarden en heel veel vogeltjes.
En na wat zoeken ook Vliegenzwammen.


Vrouwtje dook er zelfs het natte gras voor in.


We zijn naar de zandverstuiving geweest.

Met Baasje op avontuur in de woestijn.


Kiekeboe. Zie je mij ook?


Hier waren we op zoek naar een cache, want een vakantie zonder geocachen kan natuurlijk niet.
Baasje is aan het zoeken terwijl ik de omgeving in de gaten hou voor het geval er "mugglers" aan komen.


We hebben door de bossen gefietst. Soms mocht ik even "rennen". Helaaas kan ik niet
goed meer rennen. Het is meer een beetje draven en drentelen. Maar toch is het lekker
even uit het karretje te zijn.


Vrouwtje liep af en toe ook een stukje. Of ze was iets kwijt of zo :)


We zijn natuurlijk ook naar de hei geweest. Er was af en toe een buitje en dan was ik toch
wel weer heel blij met mijn karretje.


Maar gelukkig mocht ik er weer uit toen het droog was. Er kwamen paarden aan en Vrouwtje
riep mij. Het was omdat ze niet zeker was of de paarden bang voor me zouden zijn. Maar
dat wist ik natuurlijk niet. Ik dacht dat ik gelijk weer het karretje in moest. Dus ik besloot
sinds lange tijd weer eens eigenwijs te zijn en kwam niet toen ze me riep.
Al snel waren de paarden er. Gelukkig waren ze niet bang voor me. Toen ik uiteindelijk
alsnog bij Vrouwtje kwam kreeg ik knuffels. En daarna moest ik aan de lijn. Belachelijk.
Maar dat werkte niet echt dus al snel moest ik toch weer in het karretje, nog erger.
Best wel lastig dat ik niet meer echt kan rennen. En ik heb altijd dorst. Maar door de regen
waren er plassen waar ik kon drinken.


Het zonnetje scheen al snel weer.


En hier konden we picknicken in de zon. Ik was best wel moe dus de rustpauze kwam als
geroepen.

De bomen en struiken hadden mooie gekleurde bladeren. Als de zon er dan op scheen
zag het er zo mooi uit.
Op deze plek hebben we veel herten gezien. Die kwamen natuurlijk ook naar de mooie
bladeren kijken.


Af en toe waren we natuurlijk ook wel even op de camping te vinden.
Baasje heeft nog een zonnestraaltje gevonden.


We zijn een paar keer naar Radio Kootwijk gefietst. Een rondleiding was helaas niet mogelijk
in het weekend dat wij er waren. Dus we moeten nog eens terug. Dat vind ik niet erg hoor.
De Veluwe is zo ontzettend mooi.


Dit kleine struikje moest Vrouwtje ook nog even fotograferen.


En ook aan dit weekend kwam een eind. Nu wordt het winter dus van kamperen zal wel niet heel
veel meer komen. Daarbij moet er binnenkort nog verhuisd worden.
Maar voor we weggaan nog even genieten van de mooie avondzon.


Tot ons volgende kampeertripje!